Een maand lang verhuizen

Ja hoor het kan! we kunnen nog kleiner wonen samen dan we de afgelopen 2 jaar hebben gedaan. Maar wat missen we ons huisje verschrikkelijk. Soms zou het heerlijk zijn als je voorzichtig in de toekomst kan kijken, gewoon als je verhuisplannen moet maken bijvoorbeeld. 

Toen ik mijn nieuwe baan in Amsterdam accepteerde was het juni, voor Ronald voelde het toen echt nog veel te vroeg om alweer terug te keren naar London. Hij wilde zijn functie bij het le Meridien nog even iets langer doen om zich voor te bereiden op een nieuwe carrière stap. Dus gingen we druk opzoek naar een fijn kamertje voor Ronald en praten we ons zelf moed in dat apart van elkaar wonen best wel even ging lukken. Wel begon hij voorzichtig met het uitsturen van 2 sollicitatie brieven, maar toen papa en Richard ons kwamen verhuizen leken deze 2 opties van de baan.

Op 25 augustus kwamen de papa's aan om onze spullen maar Nederland te verhuizen. Ze waren moe van de reisdag het zo een ontspannen weekend worden dus op zaterdag wilde ze een beetje uitslapen. Ze zouden zeker niet voor 9uur bij ons zijn. Tot de volgende ochtend 8:25 de telefoon gaat 'hallo we zijn er!' Wij nog slaperig en in onze pyjama want eigenlijk hadden we de wekker pas om 8:30 gezet dachten nog dat ze een grapje maakte. Gelukkig deed de conciërge een beetje lastig met de garage deur voor ons open te doen, dus dat gaf mij mooi 10min om te douchen en voordat ik het wist liep ik daarna te rennen met verhuisdozen van het huis naar de lift en door naar het busje.  Dus nog geen 20minuten later was mijn huis totaal leeg geplukt, het busje vol geladen en konden we opstap voor een gezellig dag London. 

Ons plan was om dan nog een paar daagjes in een leeg huis met minimaal aantal spullen te leven. Dan op 30augustus voor een weekje maar het Moxy hotel te gaan en vanaf 7september had ik een kamer met eigen badkamer gevonden voor Ronald. Het Swiebertje leven van onze start werd weer een beetje herhaald maar we hadden allemaal gezellig spulletjes achter gehouden zodat we de nieuwe kamer van Ronald ook een beetje als ons thuis konden maken. Het leek allemaal in een rustig tempo voort te kabbelen. Tot we op maandag de bank holiday klaarstonden om richting het strand te vertrekken en Ronald een telefoontje krijgt. 

De HR manager van het residence inn/moxy in Amsterdam. Na zijn sollicitatie als front office manager bij het moxy zijn ze erg onder de indruk van zijn cv en kennis over het bedrijf, maar het nonchalante concept van moxy lijkt niet helemaal een match. Maar bij het residence inn zijn ze ook opzoek naar een guest service manager die eigenlijk verantwoordelijk is voor alles wat er voor de schermen gebeurt in dat hotel en ze willen hem graag de baan aanbieden. De zelfde dag nog ontvangt hij de offer letter zodat hij er even over na kan denken. 

Deze kans als pre-opening guest service manager waarbij hij zijn eigen afdeling krijgt en echt een stap maakt binnen de organisatie heeft niet lang bedenk tijd nodig. En zo komt het dat de vrijdag 1september ons leven weer in een stoomversnelling schiet. Ik had met het oog op de toekomst ons ook al ingeschreven voor een nieuwbouw huisje in Amsterdam en juist op die dag kon ik de optie bevestigen dus alle stukje leken op hun plek te vallen. 

Nog wel een kleine puzzel hoe we nu alle spullen naar huis krijgen, want eigenlijk hadden we er op gerekend dat we de komende maanden steeds een beetje meer naar Nederland konden verplaatsen met al onze bezoekjes. En hoe we de kamer voor Ronald die we voor minimaal 2 maanden hadden geregelde plus aanbetaling konden annuleren zonder daar geld aan te verliezen. Al snel was de enige optie, spullen opsturen naar Nederland en de kamer of proberen om te zetten voor maximaal 1 maand of ons verlies op de aanbetaling nemen en na onze vakantie in het Lake District voor 2 weken naar een airbnb. Maar ondanks dat de verhuurde niet blij met ons was kwam de agency toch met een oplossing, ze hadden wel een kamertje beschikbaar voor een maand. Wel kleiner en zonder eigen badkamer maar voor een maand! Precies wat we wilde. Dus begon op woensdag de grote verhuisactie weer. Ronald in de ochtend met spullen op ene neer, ik na mijn werk nog tassen bij le Meridien ophalen omdat die daar tijdelijk in de berging stonden maar zo hadden we eindelijk alles weer op 1 plek. De kamer is zeker niet ideaal, het is klein, de badkamer en keuken zijn zo smerig dat ik denk dat je oprecht ziek kan worden van alle schimmels die er rondhangen maar er staat een bed en als je de koffers opstapelde kan je nog net de ene kast open doen en de kamer uitlopen. Gelukkig konden we op vrijdag de kamer en al het geregel ontvluchten voor een heerlijke week in het vakantie. Om een week lang door de blubber te wandelen, in plassen te springen koeien uit een pad te jagen om er zelf verder te wandelen en s'avonds heerlijk in een bad te ontspannen bij de geuren van comfort food uit een AGA oven. En vanavond als we met de trein weer in London aankomen en ons kleine kamertje in een heel vies huisje weer binnen wandelen gaan we aftellen, dromen over een nieuw huis in Amsterdam van 65 vierkante meter! En proberen te genieten van de laatste 1,5 week in London. 

Ja als we dit allemaal van te voren hadden kunnen voorspellen hadden we de verhuizing makkelijker kunnen maken. En waren we niet een maand lang alles als een mier aan het verplaatsen geweest. Maar dit is wel een avontuur! En zo proberen we een prachtige tijd in London zo goed mogelijk af te sluiten